ارتباط ذهن با بدن، یکی از اسرار طبیعت محسوب میشود و تاکنون شواهد کمی از قدرت ذهن و بسیاری از پدیده های مرتبط با آن برای بشر آشکار شده است.
ارتباط ذهن با بدن، یکی از اسرار طبیعت محسوب میشود و تاکنون شواهد کمی از قدرت ذهن و بسیاری از پدیده های مرتبط با آن برای بشر آشکار شده است.
تاثیر متقابل و پیچیدهای میان احساسات، شخصیت و زندگی افراد با بیماری ها وجود دارد و هر کدام از آنها میتواند زمینه را برای ایجاد یا تشدید بیماری فراهم کند.
البته عواطف و احساسات و واکنش فرد در برابر بیماری، نقش مهمی در سیر آن ایفا میکنند.
محققان آمریکایی بروز ضایعات جدید مغزی مرتبط با وقایع استرس زای زندگی را در سی و پنج بیمار مبتلا به ام اس از طریق ام ار آی مورد مطالعه قرار دادند.
پس از گذشت 8 هفته، مشخص شد که بیماران تحت استرس، 6/1 برابر بیشتر از گروه شاهد دچار ضایعات جدید مغزی شده بودند.
افرادی که با مکانیسمهای سازشی در برابر این وقایع عکس العمل نشان میدادند، توانستند میزان این خطر را کاهش دهند. در سال 2006 گروه دیگری از پژوهشگران، مطالعه مشابهی در بررسی اثرات استرس بر روی بیماران ام اس انجام داده و مشاهده کردند که حوادث استرسزای زندگی با تشدید بروز و رشد ضایعات مغزی در بیماران دچار ام اس همراه است.
این مطالعه حاکی از آن بود که عوامل استرس زای کوتاه مدت، عموما بیماران را دچار مشکلات چندانی نمیکند، اما وقایع و رخدادهای استرسزایی هم چون تعارض با نزدیکان، فقدانهای جانکاه و مرگ عزیزان، فقدان حمایت اجتماعی، اضطراب و افسردگی از مهمترین عوامل خطر برای تشدید بیماری محسوب میشوند.
شواهد نشان داده که احساسات سرکوب شده، غم و غصه و تعارضات سرآغاز بیماری بوده یا موجب بدتر شدن آن خواهند شد.
ایمان و امید در فرآیند شفا نقش موثری دارد و ترس را از بین میبرد.
یک کارآزمایی بالینی نشان داده که نوشتن ترسهای سخت، منجر به بهبود 30 درصدی افراد مبتلا به بیماریهای مزمن التهابی میشود. مراقبه نیز فواید فراوانی دارد و در بیماریهای خودایمنی بسیار موثر بوده است.
ذهن و کلیه دستگاههای بدن در معرض نگرانیها و استرسهایی قرار میگیرند که ممکن است منجر به ایجاد بیماریهای مزمنی از جمله ام اس شوند.
به طور کلی تغییر سبک زندگی، موثرترین روش برای مدیریت بیماریهای مزمن از جمله ام اس است. امیدواریم با انجام شیوههای ذکر شده به زندگی پویا دست یابید.
دیدگاهتان را بنویسید