پارکینسون
بیماری پارکینسون، بر سلول‌های عصبی مغز که دوپامین ترشح می‌کنند، تاثیر می‌گذارد و درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد.
فهرست محتوا
بیماری پارکینسون، بر سلول‌های عصبی مغز که دوپامین ترشح می‌کنند، تاثیر می‌گذارد.
می‌توان به برخی از علایم بیماری پارکینسون مانند سخت شدن عضلات، لرزش و تغییر در نحوه صحبت کردن و نحوه راه رفتن فرد اشاره کرد.
پس از تشخیص بیماری، درمان فرد، به کاهش علایم بیماری می‌تواند کمک کننده باشد ، اما در نظر داشته باشید که درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد.
علایم عمومی پارکینسون عبارتند از:
- کندی حرکات مخصوصا در آغاز راه رفتن یا حرکت و چرخیدن در تختخواب
- کاهش حالت‌های چهره، صحبت کردن یکنواخت و کاهش پلک زدن
- لنک لنگان راه رفتن همراه با ضعف عضلانی و حالت خمیده بدن
- عدم تعادل بدن و مشکل در تغییر موقعیت بدن از حالت ایستاده به نشسته
- حالت غیرعادی یا سفت شدن بالا تنه و دست‌ها و پاها
- ورم کردن بدن در مراحل بعدی
- سرگیجه یا غش هنگام ایستادن (افت فشار خون وضعیتی)
پارکینسون چیست؟
بیماری پارکینسون غالبا افراد پیر را تحت تاثیر قرار می‌دهد اما ممکن است در افراد جوان نیز مشاهده شود.
علایم بیماری، نتیجه تخریب تدریجی سلول‌های عصبی در بخش میانی مغز است که حرکات بدن را کنترل می‌کند.
اولین علایم بیماری مانند احساس ضعف یا سفت شدن اندام‌ها (مانند دست ها یا پاها) و یا لرزش خفیف یکی از دست‌ها هنگام استراحت، به سختی قابل تشخیص باشند.
در نهایت، لرزش اندام‌ها شدیدتر شده و گسترش پیدا می‌کند، عضلات سفت تر و حرکات فرد کندتر می‌شوند، به علاوه تعادل و هماهنگی بدن مختل خواهد شد.
با پیشروی بیماری، احساس افسردگی، اختلالات شناختی و سایر مشکلات ذهنی یا احساسی شایع است.
بیماری پارکینسون معمولا بین سنین 50 تا 65 سالگی و بیشتر در مردان بروز می‌کند. حدود 1 درصد از کل جمعیت در این گروه سنی به پارکینسون مبتلا می‌شوند.
با درمان بیماری، علایم بهبود می‌یابند و ناتوانی و معلولیت فرد کاهش خواهد یافت.
تشخیص عامل ایجاد پارکینسون بسیار اهمیت دارد، چرا که برخی عوامل ایجاد کننده بیماری ممکن است درمان پذیر باشند، در حالی که سایر عوامل، نسبت به درمان یا دارو جواب ندهند.
سایر عوامل ایجادکننده پارکینسون عبارتند از:
- عارضه جانبی برخی داروها
- استفاده از داروهای غیرقانونی
- قرار گرفتن در معرض سموم محیط
- سکته مغزی
- بیماری‌های مربوط به غده تیروئید یا پاراتیروئید
- تکرار آسیب های وارد شده به سر (به عنوان مثال آسیب‌های مربوط به بوکس)
- تومور مغزی
- افزایش میزان مایع اطراف مغز (هیدروسفالی)
- ورم مغز (انسفالیت) که در اثر عفونت ایجاد می‌شود
چه عواملی خطر ابتلا به پارکینسون را افزایش می‌دهند؟
سن: با توجه به اینکه پارکینسون غالبا در افراد 60 سال و بالاتر بروز می‌کند، خطر ابتلا به این بیماری، با افزایش سن، بیشتر می‌شود.
سابقه خانوادگی: اگر والدین، برادر یا خواهر شما به بیماری پارکینسون مبتلا باشند، احتمال ابتلا به این بیماری در شما افزایش می یابد.
شغل: برخی از مشاغل مانند کشاورزی یا مشاغل کارخانه‌ای، امکان ابتلا به پارکینسون را به دلیل مواجهه با برخی مواد مضر افزایش می دهد .
نژاد: بیماری پارکینسون بیشتر در نژاد سفید مشاهده شده است.
وارد شدن آسیب های جدی به سر: اگر ضربه وارد شده به سر، به حدی محکم باشد که باعث از بین رفتن هوشیاری در فرد یا فراموشی شود احتمال ابتلا به پارکینسون در ینده افزایش می‌دهد.
جنسیت: مردها بیشتر از زنان به پارکینسون مبتلا می‌شوند. اما پزشکان هنوز دلیل قطعی آن را نمی‌دانند.
محیط زندگی: افرادی که در مناطق روستایی زندگی می‌کنند، بیش از سایر افراد به پارکینسون مبتلا می‌شوند، چرا که در معرض مواد شیمیایی (مانند سموم دفع آفات) قرار دارند.
علایم غیرحرکتی پارکینسون عبارتند از:
- یبوست
- افسردگی
- از دست دادن حس بویایی
- فشار خون پایین در حالت ایستاده
- درد
- مشکل خواب
دیدگاهتان را بنویسید