کیست پیلونیدال چیست؟

کیستی است که در انتهای دنبالچه به وجود می آید؛ و در صورت عفونی شدن به آن آبسه پیلونیدال نیز گفته می شود.

ظاهر این کیست مانند یک جوش بزرگ در انتهای دنبالچه است. بروز این کیست در آقایان شایعتر از خانم ها است، و بیشتر در افراد جوان مشاهده می شود.

خطر بروز این کیست در افرادی که برای مدت طولانی در حالت نشسته هستند، مانند راننده های کامیون، بیشتر است.

کیست پیلونیدال قابل درمان است؛ پزشک می تواند آن را تخلیه کرده و یا از طریق جراحی آن را بردارد.

علت بروز کیست پیلونیدال چیست؟

از نظر اکثر پزشکان، برگشت مو به داخل پوست علت بروز بسیاری از این کیست ها است. پیلونیدال به معنی ” آشیانه مو” است؛ پزشکان گاهی در داخل این کیست ها فولیکول های مو پیدا می کنند.

نظریه دیگر برای بروز این کیست ها، آسیب دیدگی در این ناحیه است.

در زمان جنگ جهانی دوم 80 هزار سرباز دچار کیست پیلونیدال شدند. افراد در آن زمان تصور می کردند که نشستن روی صندلی جیپ برای ساعت‌های متوالی علت بروز این مشکل بوده است. به همین دلیل تا مدت ها به آن بیماری جیپ گفته می شد.

سایر عوامل خطر عبارتند از: چاقی، پر مویی بدن، عدم تحرک کافی، نشستن طولانی مدت، و تعریق بیش از حد.

علائم کیست پیلونیدال

• درد، قرمزی، و التهاب در انتهای ستون فقرات؛
• خروج چرک یا خون از آن؛
• بوی نامطبوع چرک؛
• تب؛
• حساسیت به لمس.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

به محض شک به وجود کیست به پزشک مراجعه کنید. درمان می تواند شامل مصرف آنتی بیوتیک، کمپرس گرم، و درمان های معمول با کرم های مو بر باشد؛ اما در موارد حاد کیست باید تخلیه شود.

تشخیص

پزشک با معاینه شما می تواند کیست پیلونیدال را تشخیص دهد.

درمان

قرمزی، التهاب و درد در روزهای اول را می توان از طریق روش های زیر تسکین داد:

• برای تسکین درد در وان آب گرم بنشینید. گاهی ممکن است کیست خود به خود تخلیه شود.
• می توانید از مسکن های بدون نسخه استفاده کنید.
• روی کیست و اطراف آن را تمیز و خشک نگه دارید.

روش های مختلفی جهت تخلیه کیست پیلونیدال وجود دارد:

روش اول: این روش برای درمان اولین کیست پیلونیدال است. پزشک روی کیست شکافی ایجاد می کند و آن را تخلیه می کند. هم چنین تمام فولیکول های مو را خارج کرده و بدون بخیه زدن محل کیست، اطراف آن را با گاز پانسمان می کنند.

• مزیت: این روش ساده است و تحت بی حسی موضعی انجام می شود، به این معنی که فقط ناحیه اطراف کیست بی حس می شود.
• معایب: شما باید تا زمانی که کیست بهبود یابد، به طور مرتب گاز را تعویض کنید، که گاهی تا 3 هفته طول می کشد.

روش دوم: در این روش پزشک روی کیست شکافی ایجاد کرده و آن را تخلیه می کند، و هرگونه عفونت و مویی را خارج می کند. سپس لبه های شکاف را به لبه های زخم دوخته و آن را به شکل یک کیسه در می آورد.

• مزیت: این جراحی سرپایی و تحت بی حسی موضعی انجام می شود. هم چنین به پزشک اجازه می‌دهد تا یک برش کوچک‌تر و کم‌عمق‌تر انجام دهد و نیازی به پانسمان مجدد گاز ها به صورت روزانه ندارد.
• معایب: حدود 6 هفته طول می کشد تا بهبود یابد، و شما نیاز دارید تحت نظر و مراقبت پزشک باشید.

روش سوم: در این تکنیک، کیست تخلیه شده اما محل شکاف باز نمی ماند و پزشک آن را بخیه می کند.

• مزیت: نیازی به پانسمان نیست؛ چرا که پزشک محل شکاف را بلافاصله بعد از جراحی، بخیه کرده است.
• معایب: برداشتن کل کیست با این روش سخت تر است و عوارض جانبی به خصوص خود را دارد. این روش معمولاً در اتاق عمل و توسط یک جراح متخصص انجام می شود.

بعد از جراحی

تمام دستورالعمل های پزشک خود را در مورد مراقبت در خانه دنبال کنید، به خصوص اگر نیاز به تعویض پانسمان دارید.

نکات دیگر:

• سعی کنید محل کیست را تمیز نگه دارید.
• علائم عفونت جدید مانند قرمزی، چرک یا درد را بررسی کنید.
• برای بررسی وضعیت کیست بعد از جراحی، به طور مرتب به پزشک مراجعه کنید.

درمان کامل کیست امکان پذیر است، اما به یاد داشته باشید که کیست پیلونیدال ممکن است عود کند؛ حتی اگر آنها را با جراحی برداشته باشید.