دارو های آنتی بیوتیک بر طیف خاصی از باکتری ها مؤثر و بر عفونت های ویروسی بی تأثیر هستند و منجر به بهبود نمی شوند.
داروهای آنتی بیوتیک که در جامعه ی ما تحت عنوان اشتباه “چرک خشک کن” شناخته می شوند، در واقع دسته دارویی مهمی هستند که علیه عفونت های باکتریایی در بدن مبارزه می کنند و یا باکتری ها را از بین می برند و یا از رشد و تکثیرشان در بدن جلوگیری می کنند.
هر داروی آنتی بیوتیک بر طیف خاصی از باکتری ها مؤثر است و ممکن است یک آنتی بیوتیک بر عفونت باکتری دیگر بی فایده باشد.
آنتی بیوتیک ها بر عفونت های ویروسی بی تأثیر هستند و منجر به بهبود نمی شوند؛ به همین دلیل است که هنگامی که سرما می خوریم به هر میزان نیز آنتی بیوتیک یا به اصطلاح “چرک خشک کن” مصرف کنیم، باز هم بهتر نمی شویم. کار اشتباه ما این است که دائم از آنتی بیوتیک های متنوع استفاده کنیم.
تشخیص این که عفونت ویروسی است یا باکتریایی تنها بر عهده پزشک است.
برخی علایم و شاخص ها وجود دارد که به پزشک در تشخیص کمک میکند که متناسب با آن داروی مناسب را تجویز کند و یا حتی هیچ دارویی تجویز نکند و تنها به شما توصیه کند مراقبت خاصی انجام دهید، استراحت کنید و غذای کافی مصرف کنید.
هر زمان که یک داروی آنتی بیوتیک را با تشخیص خودمان یا افراد غیرپزشک مصرف کنیم، یک قدم به سمت عوارض جانبی و مقاومت آنتی بیوتیکی پیش می رویم.
بسیاری از عفونت های ویروسی مانند سرماخوردگی، انفلوآنزا و بسیاری از گلودرد ها نیازی به درمان با آنتی بیوتیک ندارند.
مقاومت آنتی بیوتیکی به این معنا است که در صورت ابتلا به عفونت باکتریایی حتی با مصرف دارو، باکتری ها همچنان به رشد و فعالیت ادامه می دهند و دارو قادر نیست باکتری را از بین ببرد و از فعالیت بیماری زایی اش جلوگیری کند.
زمانی را تصور کنید که دیگر آنتی بیوتیک ها هیچ تأثیری نداشته باشند؛ یعنی زمانی که یک بیماری سخت به راحتی با مصرف یک دوره آنتی بیوتیک درمان می شد، اما اکنون با مصرف همان آنتی بیوتیک هر روز پیشرفت می کند و به مرحله خطرناک می رسد.
زمانی که بیماری به نوع مقاوم تبدیل می شود، دیگر درمان ساده نیست و پزشکان مجبور می شوند از چندین دارو با طیف عوارض بیشتر و گران قیمتتر و پردردسرتر استفاده کنند.
اگر با روند کنونی پیش برویم دیگر با این روش نیز به نتیجه نمی رسیم و هیچ دارویی قادر نخواهد بود برای نجات ما اقدام کند و مرگ رخ خواهد داد.
چرا باکتری ها به دارو مقاوم میشوند؟
مصرف بیش از حد و غیراصولی آنتی بیوتیک ها، به باکتری ها فرصت می دهد مکانیسم های دفاعیشان را برای مقاومت در برابر دارو ها فعال تر کنند.
هر زمانی که هر فردی در جامعه یک آنتی بیوتیک مصرف می کند، باکتریهای حساس (که هنوز دارو بر آنها اثر دارد) از بین می روند؛ اما باکتری های مقاوم شروع به رشد و تکثیر می کنند، بنابراین با هر بار مصرف آنتی بیوتیک تعداد باکتری های مقاوم افزایش می یابد و به تدریج جایگزین باکتری های حساس می شوند.
از طرفی زمانی که ما به اشتباه آنتی بیوتیک را برای درمان عفونت ویروسی مانند سرماخوردگی، بسیاری از گلودردها، برونشیت، سینوزیت و یا عفونت گوش مصرف می کنیم علاوه بر این که عفونت ویروسی درمان نمی شود، بلکه به باکتری ها زمان می دهیم که فعالیتشان را علیه آنتی بیوتیک افزایش دهند.
یعنی وقتی یک باکتری به صورت مداوم با یک آنتی بیوتیک مواجه شود یا وقتی یک باکتری درمان نشده باقی می ماند، شروع به تکثیر، تغییر و قوی تر شدن می کند تا جایی که شاید عفونتی شکل بگیرد که با آنتی بیوتیک های معمول قابل درمان نباشد و نیاز به داروی جدید، برای مثال در فرم وریدی و یا بستری شدن در بیمارستان باشد.
حتی وقتی اطرافیان یک بیمار به همان عفونت دچار شوند، معمولا درمان سخت تری نیاز دارند.
معمولا پزشکان در درمان عفونت های ویروسی آنتی بیوتیک تجویز نمی کنند؛ ولی اگر یک عفونت ویروسی بیش از یک هفته طول بکشد، برای مقابله با عفونت هم زمان باکتریایی معمولا آنتی بیوتیک را نسخه می کنند.
دیدگاهتان را بنویسید